خواص مکانیکی و حرارتی الاستومر epdm (مورد نیاز ضربه گیر "fender" بنادر)

هدف از انجام این پروژه بررسی خواص مکانیکی و حرارتی الاستومر epdm جهت رسیدن به خواص مورد نیاز در ساخت ضربه گیری مورد استفاده در بنادر جنوب کشور می باشد. برای این منظور یک فرمولاسیون پایه انتخاب گردید که انتخاب آن به تاثیرگذاری هر یک از اجزادر محصول و ماهیت و نحوه عملکرد فندرها توجه شده است . سه سری نمونه بر اساس این فرمولاسیون پایه، مطابق روش استاندارد astm آمیزه کاری و تهیه گردید. در سری اول و دوم بترتیب غلظت دوده n-550 و یک نرم کننده (روغن 840 بهران تایر) در فرمولاسیون پایه تغییر داده شد و در سری سوم دوده n-550 جایگزین گردید. هر سه سری نمونه ها، در شرایط یکسان آمیزه کاری و پخت گردید. اندازه گیری خواص مکانیکی از قبیل استحکام کششی نهایی (uts)، درصد ازدیاد طول (eb)درصد سختی و مانایی فشاری و اکسیداسیون حرارتی طبق استاندارد astm انجام شد. با ایجاد تغییرات در غلظت دوده n-550، در phr 90 دوده، مقدار حداکثر uts و eb درصد بترتیب mpa 13/4 و 700 درصد بدست آمد. با ایجاد تغییرات روغن در فرمولاسیون هایی با phr 90 دوده (n-550)، میزان حداکثر uts و eb درصد بترتیب mpa 18 و 780 درصد می شود. در این حالی است که مانایی فشاری نیز افزایش می یابد و به 18 درصد می رسد. مانایی فشاری نمونه های رابری (در 70 ساعت و 23c) در اثر تغییر غلظت دوده n-550 و روغن تغییر چندانی نمی کند و ثابت می ماند. در همین حال مانایی فشاری اندازه گیری شده در 70 ساعت ، با افزایش دمای آزمون از 25c به 85c، بترتیب برای نمونه های رابری حاوی دوده n-550 و n-330 از 10 درصد به 17 درصد و از 18 درصد به 25 درصد افزایش می یابد. همچنین مانایی فشاری اندازه گیری شده در دمای محیط (حدودا 25c) با گذشت زمان (تا 280 ساعت ) بترتیب برای نمونه های رابری حاوی دوده های n-550 و n-330 به 15 درصد و 27 درصد افزایش می یابند. اکسیداسیون حرارتی نمونه های رابری نیز طبق روش استاندارد astm در 70c نشان از پایداری تا 96 ساعت می دهد که در آن uts و eb درصد نمونه های رابری هیچگونه تغییری نمی نمایند. افزایش بیشتر زمان اکسیداسیون تا 504 ساعت موجب کاهش uts و eb درصد نمونه ها گردید. با مطالعه و بررسی سه سری نمونه سازی های انجام شده و با توجه به ماهیت و نحوه عملکرد فندرها یک فرمولاسیون جهت ساخت فندر پیشنهاد گردید و فندر آزمایشگاهی ساخته شد که میزان حداکثر جذب انرژی آن در 56/3 درصد تراکم، 0/98 ton-m بدست آمد. دانسیته اتصالات عرضی از دو روش تورم و کشش سنجی اندازه گیری شد و بترتیب 10-6×68/65 . 10-6×65/05 (مول بر گرم رابر)، بدست آمد.